Σελήνη

Voir aussi : σελήνη

Grec

Étymologie

Du grec ancien.

Nom propre

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	η	Σελήνη	οι	—
Génitif	της	Σελήνης	των	—
Accusatif	τη(ν)	Σελήνη	τις	—
Vocatif		Σελήνη		—

Σελήνη, Selíni \seˈli.ni\ féminin singulier

1. (Religion) Séléné.

Grec ancien

Étymologie

Antonomase de σελήνη, selḗnē (« lune »).

Nom propre

Cas	Singulier
Nominatif	ἡ	Σελήνη
Vocatif		Σελήνη
Accusatif	τὴν	Σελήνην
Génitif	τῆς	Σελήνης
Datif	τῇ	Σελήνῃ

Σελήνη, Selḗnē féminin singulier

1. (Religion) Séléné.

Prononciation

• *\se.lɛ̌ː.nɛː\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
• *\seˈle̝.ne̝\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
• *\seˈli.ni\ (Koinè (IV^e siècle))
• *\seˈli.ni\ (Byzance (X^e siècle))
• *\seˈli.ni\ (Constantinople (XV^e siècle))