Anglais modifier

Étymologie modifier

Du latin Aeschylus.

Nom propre modifier

Aeschylus \ˈɛs.kə.ləs\

  1. Eschyle (auteur dramatique).

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • Aeschylus sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)  

Ido modifier

Étymologie modifier

Du latin Aeschylus.

Nom propre modifier

Aeschylus \Prononciation ?\

  1. Eschyle (auteur dramatique).

Latin modifier

Étymologie modifier

Du grec ancien Αἰσχύλος, Aiskhýlos.

Nom propre modifier

Cas Singulier
Nominatif Aeschylus
Vocatif Aeschyle
Accusatif Aeschylum
Génitif Aeschylī
Datif Aeschylō
Ablatif Aeschylō

Aeschylus masculin singulier

  1. Eschyle.
    • Phaethontis fulmine icti sorores luctu mutatas in arbores populos lacrimis electrum omnibus annis fundere iuxta Eridanum amnem, quem Padum vocavimus, electrum appellatum, quoniam sol vocitatus sit Elector, plurimi poetae dixere primique, ut arbitror, Aeschylus, Philoxenus, Euripides, Nicander, Satyrus. quod esse falsum Italiae testimonio patet. — (Pline, Naturalis Historia, XXXVII)
      Phaéton ayant été foudroyé, ses sœurs pleurèrent tant qu’elles furent changées en peupliers et tous les ans leurs larmes produisent l’électrum sur les bords de l’Éridan, que nous nommons le Pô; l’électrum, ainsi appelé parce que le soleil porte le nom d’Elector. Tel est le récit de plusieurs poètes, et les premiers qui l’aient fait sont, je pense, Eschyle, Philoxène, Nicandre, Euripide, Satyre. Le témoignage de l’Italie dément tout cela.

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • Aeschylus sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)  

Références modifier