Aeschylus
Anglais modifier
Étymologie modifier
- Du latin Aeschylus.
Nom propre modifier
Aeschylus \ˈɛs.kə.ləs\
- Eschyle (auteur dramatique).
Prononciation modifier
- \Prononciation ?\ (Royaume-Uni)
- \Prononciation ?\ (États-Unis)
Voir aussi modifier
- Aeschylus sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)
Ido modifier
Étymologie modifier
- Du latin Aeschylus.
Nom propre modifier
Aeschylus \Prononciation ?\
- Eschyle (auteur dramatique).
Latin modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien Αἰσχύλος, Aiskhýlos.
Nom propre modifier
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | Aeschylus |
Vocatif | Aeschyle |
Accusatif | Aeschylum |
Génitif | Aeschylī |
Datif | Aeschylō |
Ablatif | Aeschylō |
Aeschylus masculin singulier
- Eschyle.
Phaethontis fulmine icti sorores luctu mutatas in arbores populos lacrimis electrum omnibus annis fundere iuxta Eridanum amnem, quem Padum vocavimus, electrum appellatum, quoniam sol vocitatus sit Elector, plurimi poetae dixere primique, ut arbitror, Aeschylus, Philoxenus, Euripides, Nicander, Satyrus. quod esse falsum Italiae testimonio patet.
— (Pline, Naturalis Historia, XXXVII)- Phaéton ayant été foudroyé, ses sœurs pleurèrent tant qu’elles furent changées en peupliers et tous les ans leurs larmes produisent l’électrum sur les bords de l’Éridan, que nous nommons le Pô; l’électrum, ainsi appelé parce que le soleil porte le nom d’Elector. Tel est le récit de plusieurs poètes, et les premiers qui l’aient fait sont, je pense, Eschyle, Philoxène, Nicandre, Euripide, Satyre. Le témoignage de l’Italie dément tout cela.
Prononciation modifier
- \ˈae̯s.kʰy.lus\, [ˈäe̯s̠kʰʏɫ̪ʊs̠] (Classique)
- \ˈes.ki.lus\, [ˈɛskilus] (Ecclésiastique)
Voir aussi modifier
- Aeschylus sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références modifier
- « Aeschylus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage