Mantua
Anglais modifier
Étymologie modifier
- Du latin Mantua.
Nom propre modifier
Mantua \Prononciation ?\
- (Géographie) Mantoue.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Prononciation modifier
- Sud de l'Angleterre (Royaume-Uni) : écouter « Mantua [Prononciation ?] »
Voir aussi modifier
Espagnol modifier
Étymologie modifier
- Du latin Mantua.
Nom propre modifier
Mantua \Prononciation ?\ féminin
- (Géographie) Mantoue.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Voir aussi modifier
- Mantua sur l’encyclopédie Wikipédia (en espagnol)
Latin modifier
Étymologie modifier
- Étymologie obscure ;
- Peut-être [1] dérivé Mantus (« dieu des enfers ») → voir Februus et Februa. Virgile (dont c’est la ville natale) l’apparente poétiquement à la nymphe Manto.
- Ou toponyme gaulois apparenté au gallois mant (« menton »), au latin mons, montis (« mont, éminence »), la ville est bâtie sur une hauteur dominant le Mincio.
Nom propre modifier
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | Mantuă |
Vocatif | Mantuă |
Accusatif | Mantuăm |
Génitif | Mantuae |
Datif | Mantuae |
Ablatif | Mantuā |
Mantua \Prononciation ?\ féminin
- (Géographie) Mantoue, ville de la Gaule transpadane.
- In mediterraneo regionis decimae coloniae Cremona, Brixia Cenomanorum agro, Venetorum autem Ateste et oppida Acelum, Patavium, Opitergium, Belunum, Vicetia. Mantua Tuscorum trans Padum sola reliqua. Venetos Troiana stirpe ortos auctor est Cato, Cenomanes iuxta Massiliam habitasse in Volcis. Feltrini et Tridentini et Beruenses Raetica oppida, Raetorum et Euganeorum Verona, Iulienses Carnorum. dein, quos scrupulosius dicere non attineat, Alutrenses, Asseriates, Flamonienses Vanienses et alii cognomine Carici, Foroiulienses cognomine Transpadani, Foretani, Nedinates, Quarqueni, Tarvisani, Togienses, Varvari. — (Pline, Naturalis Historia)
- Dans l’intérieur de la dixième région, colonies, Crémone, Brixia, dans le territoire des Cenomans; chez les Vénètes, Ateste, et les villes d’Acelum, de Padoue, d’Opitergium, de Bellune, Vicence, et Mantoue, la seule ville transpadane qui reste des Étrusques. Caton pense que les Vénètes sont d’origine troyenne, et que les Céromans ont habité auprès de Marseille parmi les Volces. Puis viennent les gens de Feltre, les Tridentins, les Béruniens, dont les villes sont rhétiques; Vérone, qui appartient aux Rhères et aux Euganéens; Julia, qui appartient aux Carniens; puis des peuples qu’il n’importe pas d’énumérer scrupuleusement, les Alutriens, les Assériates, les Flamoniens Vaniens, et d’autres surnommés Culiques; les Forojuliens, surnommés Transpadans; les Forétans, les Nédinates, les Quarquènes, les Taurisans, les Togiens, les Varbares.
- In mediterraneo regionis decimae coloniae Cremona, Brixia Cenomanorum agro, Venetorum autem Ateste et oppida Acelum, Patavium, Opitergium, Belunum, Vicetia. Mantua Tuscorum trans Padum sola reliqua. Venetos Troiana stirpe ortos auctor est Cato, Cenomanes iuxta Massiliam habitasse in Volcis. Feltrini et Tridentini et Beruenses Raetica oppida, Raetorum et Euganeorum Verona, Iulienses Carnorum. dein, quos scrupulosius dicere non attineat, Alutrenses, Asseriates, Flamonienses Vanienses et alii cognomine Carici, Foroiulienses cognomine Transpadani, Foretani, Nedinates, Quarqueni, Tarvisani, Togienses, Varvari. — (Pline, Naturalis Historia)
Gentilés et adjectifs correspondants modifier
- Mantuanus, de Mantoue
Voir aussi modifier
- Mantua sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références modifier
- « Mantua », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « Mantua », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
- [1] Chapitre History de Mantua sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)