Voir aussi : mantua

Anglais modifier

Étymologie modifier

Du latin Mantua.

Nom propre modifier

Mantua \Prononciation ?\

  1. (Géographie) Mantoue.

Prononciation modifier

  • Sud de l'Angleterre (Royaume-Uni) : écouter « Mantua [Prononciation ?] »

Voir aussi modifier

  • mantua
  • Mantua sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)  

Espagnol modifier

Étymologie modifier

Du latin Mantua.

Nom propre modifier

Mantua \Prononciation ?\ féminin

  1. (Géographie) Mantoue.

Voir aussi modifier

  • Mantua sur l’encyclopédie Wikipédia (en espagnol)  

Latin modifier

Étymologie modifier

Étymologie obscure ;
  1. Peut-être[1] dérivé Mantus (« dieu des enfers ») → voir Februus et Februa. Virgile (dont c’est la ville natale) l’apparente poétiquement à la nymphe Manto.
  2. Ou toponyme gaulois apparenté au gallois mant (« menton »), au latin mons, montis (« mont, éminence »), la ville est bâtie sur une hauteur dominant le Mincio.

Nom propre modifier

Cas Singulier
Nominatif Mantuă
Vocatif Mantuă
Accusatif Mantuăm
Génitif Mantuae
Datif Mantuae
Ablatif Mantuā

Mantua \Prononciation ?\ féminin

  1. (Géographie) Mantoue, ville de la Gaule transpadane.
    • In mediterraneo regionis decimae coloniae Cremona, Brixia Cenomanorum agro, Venetorum autem Ateste et oppida Acelum, Patavium, Opitergium, Belunum, Vicetia. Mantua Tuscorum trans Padum sola reliqua. Venetos Troiana stirpe ortos auctor est Cato, Cenomanes iuxta Massiliam habitasse in Volcis. Feltrini et Tridentini et Beruenses Raetica oppida, Raetorum et Euganeorum Verona, Iulienses Carnorum. dein, quos scrupulosius dicere non attineat, Alutrenses, Asseriates, Flamonienses Vanienses et alii cognomine Carici, Foroiulienses cognomine Transpadani, Foretani, Nedinates, Quarqueni, Tarvisani, Togienses, Varvari. — (Pline, Naturalis Historia)
      Dans l’intérieur de la dixième région, colonies, Crémone, Brixia, dans le territoire des Cenomans; chez les Vénètes, Ateste, et les villes d’Acelum, de Padoue, d’Opitergium, de Bellune, Vicence, et Mantoue, la seule ville transpadane qui reste des Étrusques. Caton pense que les Vénètes sont d’origine troyenne, et que les Céromans ont habité auprès de Marseille parmi les Volces. Puis viennent les gens de Feltre, les Tridentins, les Béruniens, dont les villes sont rhétiques; Vérone, qui appartient aux Rhères et aux Euganéens; Julia, qui appartient aux Carniens; puis des peuples qu’il n’importe pas d’énumérer scrupuleusement, les Alutriens, les Assériates, les Flamoniens Vaniens, et d’autres surnommés Culiques; les Forojuliens, surnommés Transpadans; les Forétans, les Nédinates, les Quarquènes, les Taurisans, les Togiens, les Varbares.

Gentilés et adjectifs correspondants modifier

Voir aussi modifier

  • Mantua sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)  

Références modifier