Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Composé de la particule séparable aan et du verbe klagen (« se plaindre »).

Verbe modifier

Présent Prétérit
ik klaag aan klaagde aan
jij klaagt aan
hij, zij, het klaagt aan
wij klagen aan klaagden aan
jullie klagen aan
zij klagen aan
u klaagt aan klaagde aan
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben klagen aand aangeklaagd

aanklagen \Prononciation ?\ transitif

  1. Inculper, mettre en examen.
    • Twee Brusselse politie-officieren worden aangeklaagd, [...] — (De Morgen, 3 décembre 2008 : Deux officiers de police de Bruxelles ont été inculpés, [...])
    • Iemand aanklagen wegens diefstal.
      Accuser quelqu’un de vol.
    • Het aangeklaagde verzuim.
      L’omission dénoncée.

Synonymes modifier

Antonymes modifier

Apparentés étymologiques modifier

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]