accidens
Français modifier
Forme de nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
accident | accidens |
\ak.si.dɑ̃\ |
accidens \ak.si.dɑ̃\ masculin
- (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Pluriel de accident.
- … en cernant l’arbre jusques à moitié du cœur, on laisse égouter une eau rousse qui forme cette méchante humidité dont nous avons parlé plus haut, source de tous les accidens fâcheux qui arrivent dans les Bois quand ils sont employés. — (Augustin-Charles d'Aviler, Dictionnaire d’architecture civile et hydraulique, 1755, article « Bois », p. 64)
Latin modifier
Étymologie modifier
- Participe présent de accido.
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | accidens | accidentia |
Vocatif | accidens | accidentia |
Accusatif | accidens | accidentia |
Génitif | accidentis | accidentium |
Datif | accidentī | accidentibus |
Ablatif | accidentī | accidentibus |
accidens neutre
- Accident, sinistre, événement imprévu, malheur.
- Partie accidentelle ou extérieure d'une cause, circonstance d'une cause.
Synonymes modifier
Forme de verbe modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | accidens | accidens | accidens | accidentēs | accidentēs | accidentia |
Vocatif | accidens | accidens | accidens | accidentēs | accidentēs | accidentia |
Accusatif | accidentem | accidentem | accidens | accidentēs | accidentēs | accidentia |
Génitif | accidentis | accidentis | accidentis | accidentium | accidentium | accidentium |
Datif | accidentī | accidentī | accidentī | accidentibus | accidentibus | accidentibus |
Ablatif | accidentī | accidentī | accidentī | accidentibus | accidentibus | accidentibus |
accidens \Prononciation ?\
- Participe présent de accido.
Références modifier
- « accidens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage