Ancien occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin adjunctus.

Nom commun modifier

adjunct masculin

  1. Adjoint.

Références modifier

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Anglais modifier

Étymologie modifier

Du latin adjunctus.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
adjunct
\ˈæd.ʒʌŋkt\
adjuncts
\ˈæd.ʒʌŋkts\

adjunct

  1. Adjoint.
  2. Accessoire, appendice.
  3. Complément circonstanciel.
  4. Addition, appendice.
  5. Supplément.

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • adjunct sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)  

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

adjunct ou adjunkt

  1. Adjoint, assistant.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 95,6 % des Flamands,
  • 98,1 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]