Breton modifier

Étymologie modifier

Dérivé de brezhonegañ (« parler breton »), avec le suffixe -er.

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
Non muté brezhoneger brezhonegerien brezhonegerion
Adoucissante vrezhoneger vrezhonegerien vrezhonegerion
Durcissante prezhoneger prezhonegerien prezhonegerion

brezhoneger \bre.zɔ̃.ˈneː.ɡɛr\ masculin (pour une femme, on dit : brezhonegerez)

  1. Brittophone, bretonnant.
    • Setu ma klevomp eo fiziet kevredigezh veur ar « Bleun-Brug » en Ao. Chaloni Fave, rener Y. K. A. M. (Yaouankiz Kristen Ar Maezioù) eskopti Kemper ha Léon, ha brezhoneger eus an dibab. — (Selaouit ’ta !, in Arvor, no 167, 2 avril 1944, page 2)
      Nous apprenons que l’association générale du « Bleun-Brug » a été confiée au Chanoine Favé, directeur de Y. K. A. M. (Yaouankiz Kristen Ar Maezioù [Jeunesse rurale chrétienne]) de l’évêché de Quimper et Léon, et excellent brittophone.
    • Ar rouedadoù Internet, evel Facebook a vod ur bern brezhonegerien eus an holl rummadoù, an holl zerezoù sokial hag eus an holl vetoù. — (Izold Gwegan, Ur yezh evit an holl in Ya !, no 488, 17 octobre 2014, page 10)
      Les réseaux Internet, comme Facebook, rassemblent beaucoup de brittophones de toutes générations, de tous niveaux sociaux et de tous milieux.
    • Ar breutaer Erwan Le Moign eus Sant-Nazer a zo e karg da zifenn an daou vrezhoneger. — (Gwask war ar stourmerien in Ya !, no 439, 8 novembre 2013, page 3)
      L’avocat Erwan Le Moign de Saint-Nazaire est chargé de défendre les deux brittophones.

Forme de verbe modifier

brezhoneger \bre.zɔ̃.ˈneː.ɡɛr\

  1. Impersonnel du présent de l’indicatif de brezhonegañ.