Latin modifier

Étymologie modifier

Du grec ancien κανονικός, kanonikos (« fait suivant les règles »).

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif canonicus canonică canonicum canonicī canonicae canonică
Vocatif canonice canonică canonicum canonicī canonicae canonică
Accusatif canonicum canonicăm canonicum canonicōs canonicās canonică
Génitif canonicī canonicae canonicī canonicōrŭm canonicārŭm canonicōrŭm
Datif canonicō canonicae canonicō canonicīs canonicīs canonicīs
Ablatif canonicō canonicā canonicō canonicīs canonicīs canonicīs

canonicus

  1. Qui concerne une règle, régulier.
  2. Canonique, conforme aux règles de l’Église.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif canonicus canonicī
Vocatif canonice canonicī
Accusatif canonicum canonicōs
Génitif canonicī canonicōrum
Datif canonicō canonicīs
Ablatif canonicō canonicīs

canonicus masculin

  1. Théoricien.
  2. Chanoine, prêtre du clergé régulier.

Références modifier