cata
Français modifier
Étymologie modifier
- Apocope de catastrophe.
Nom commun 1 modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
cata | catas |
\ka.ta\ |
cata \ka.ta\ féminin
- (Familier) Catastrophe.
- La radio s’allume : « Cata ! Le gouvernement régional promet des attaques terroristes par nos commandos suici… », il l’éteint : « Commence à me faire chier aussi, cette radio. » — (Jean Teulé, Le Magasin des suicides, 2007. Julliard, p. 96-97.)
- La ruse de chez Ruse d’Arthur était une cata, tout autant que ma bête d’idée. — (Fanny Joly, Opération Mémé, in J’aime lire, n° 382, février 2009)
« Tu ne lâches pas ton ministre de l’éducation à trois mois de la présidentielle. Tu ne prends pas ce risque-là. Donc tu serres les dents. Et tu fais bloc », explique un dirigeant de la majorité, tout en reconnaissant qu’« en termes d’image, Ibiza, c’est cata ».
— (Olivier Faye et Alexandre Lemarié, Jean-Michel Blanquer a annoncé depuis Ibiza le protocole de la rentrée scolaire de janvier, Le Monde, 18 janvier 2022)
Traductions modifier
Nom commun 2 modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
cata | catas |
\ka.ta\ |
cata \ka.ta\ masculin
- (Familier) Catamaran.
- Il y aura du beau monde dont les vainqueurs des trois dernières éditions, des étrangers spécialistes du cata et un skipper du Vendée Globe : Benjamin Dutreux, champion du monde de SL16 en 2008, espère bien, avec son frère Marcel, tirer son épingle du jeu. — (journal Le Télégramme, édition Morlaix, 3 août 2022, page 17)
Traductions modifier
Prononciation modifier
- France (Vosges) : écouter « cata [Prononciation ?] »
- Vosges (France) : écouter « cata [Prononciation ?] »
- Somain (France) : écouter « cata [Prononciation ?] »
Anagrammes modifier
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi modifier
- cata sur l’encyclopédie Wikipédia
Ancien occitan modifier
Étymologie modifier
- Du latin catta.
Nom commun modifier
cata féminin
- Chat, machine de guerre.
Variantes modifier
Références modifier
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Espagnol modifier
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe catar | ||
---|---|---|
Indicatif | Présent | |
(él/ella/usted) cata | ||
Impératif | Présent | (tú) cata |
cata \ˈka.ta\
- Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de catar.
- Deuxième personne du singulier (tú) de l’impératif de de catar.
Prononciation modifier
- Madrid : \ˈka.ta\
- Mexico, Bogota : \ˈka.t(a)\
- Santiago du Chili, Caracas : \ˈka.ta\
Gallo-italique de Sicile modifier
Forme de verbe modifier
cata \Prononciation ?\
- Troisième personne du singulier de l’indicatif présent de cater.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Deuxième personne du singulier de l’impératif présent de cater.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Latin modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien κατά, kata.
Préposition modifier
cătă \Prononciation ?\
- Par.
- (latin vulgaire) Cata mane.
- Tous les matins.
- (latin vulgaire) Cata mane.
- Selon.
- Evangelium cata Matthaeum — (Cypr.)
- Évangile selon Mathieu.
- Evangelium cata Matthaeum — (Cypr.)
Dérivés dans d’autres langues modifier
Forme d’adjectif modifier
căta \Prononciation ?\
- Nominatif féminin singulier de cătus.
- Nominatif neutre pluriel de cătus.
- Vocatif féminin singulier de cătus.
- Vocatif neutre pluriel de cătus.
- Accusatif neutre pluriel de cătus.
cătā \Prononciation ?\
- Ablatif féminin singulier de cătus.
Anagrammes modifier
Références modifier
- « cata », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Occitan modifier
Étymologie modifier
- Du latin cattus.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
cata \ˈka.to̯\ |
catas \ˈka.to̯s\ |
cata \ˈka.to̯\ féminin (graphie normalisée) (pour un mâle, on dit : cat)
- Variante de gata (« chatte »).
Pr’aquò, èri solida que la cata m’escotava.
— (Sèrgi Gairal, Las vacanças de Pascas, IEO Edicions, 2013 [1])- Néanmoins, j’étais sûre que la chatte m’écoutait.
Prononciation modifier
- Béarn (France) : écouter « cata [ˈka.to̯] » (bon niveau)
Références modifier
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage
Portugais modifier
Forme de verbe modifier
cata \Prononciation ?\