Ancien occitan modifier

 

Étymologie modifier

Du latin civitatem, accusatif de civitas.

Nom commun modifier

ciutat féminin

  1. Cité, ville.
    • Mir Bernat mas vos ai trobat
      a Carcassona la ciutat
      d’una re·m tenc per issarat
      e volh vostre sen m’en aon
      — (Mir Bernat et Sifre, Mir Bernat mas vos ai trobat)

Variantes modifier

Références modifier

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Catalan modifier

Étymologie modifier

Du latin civitas, civitatis.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
ciutat
\siuˈtat\
ciutats
\siuˈtats\

ciutat féminin

  1. Cité, ville.
    • Sabé’s defendre
      del rei malvat
      esta ciutat
      molt valentment
      e llealment,
      absent llur rei.
      — (Jaume Roig, Espill, première partie, livre troisième)

Prononciation modifier

Occitan modifier

Étymologie modifier

Du latin civitas, civitatis.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
ciutat
\siwˈtat\
ciutats
\siwˈtat͡s\

ciutat [siwˈtat] (graphie normalisée) féminin

  1. Cité, ville.

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Références modifier