Anglais modifier

Étymologie modifier

De l’ancien français daintié.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
dainty
\ˈdeɪn.ti\
dainties
\ˈdeɪn.tiz\

dainty \Prononciation ?\

  1. (Cuisine) Friandise, délicatesse, morceau de choix.
    • my case was deplorable enough, yet I had great cause for thankfulness that I was not driven to any extremities for food, but had rather plenty, even to dainties. — (Daniel Defoe, Robinson Crusoe, 1719)

Adjectif modifier

Nature Forme
Positif dainty
\ˈdeɪn.ti\
Comparatif daintier
\ˈdeɪn.ti.ɚ\ ou \ˈdeɪn.ti.ə\
Superlatif daintiest
\ˈdeɪn.ti.ɪst\

dainty \ˈdeɪn.ti\

  1. Délicat, tendre.

Prononciation modifier