Ancien occitan modifier

 

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun 1 modifier

esclau masculin

  1. Trace, vestige, chemin.
  2. Bruit du pas.

Nom commun 2 modifier

esclau masculin (pour une femme, on dit : esclava)

  1. Esclave.
  2. Brigand, pirate.

Apparentés étymologiques modifier

Références modifier

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Catalan modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin esclau
\Prononciation ?\
esclaus
\Prononciation ?\
Féminin esclava
\Prononciation ?\
esclaves
\Prononciation ?\

esclau masculin

  1. Esclave.

Prononciation modifier

Occitan modifier

Étymologie modifier

Du bas latin sclavus (« slave »)

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
esclau
\es.ˈklaw\
esclaus
\es.ˈklaws\

esclau \es.ˈklaw\ masculin (pour une femme, on dit : esclava) (graphie normalisée)

  1. Esclave (homme).
    • Lo que se bat amb las armas del mond es del mond, e los esperits de violéncia s’apoderisson d’el e ven l’esclau del Malvolent. — (Jean Boudou, La quimèra, 1974 [1])
      Celui qui se bat avec les armes du monde appartient au monde, et les esprits de la violence s’emparent de lui et il devient l’esclave du Malin.

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin esclau
\es.ˈklaw\
esclaus
\es.ˈklaws\
Féminin esclava
\es.ˈkla.βo̞\
esclavas
\es.ˈkla.βo̞s\

esclau \es.ˈklaw\ (graphie normalisée)

  1. Esclave.

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

Prononciation modifier

  • Béarn (France) : écouter « esclau [es.ˈklaw] » (bon niveau)

Références modifier