Anglais modifier

Étymologie modifier

Du latin ex- et ponō « poser ».

Nom commun modifier

exponent Erreur sur la langue !

Singulier Pluriel
exponent
\Prononciation ?\
exponents
\Prononciation ?\
  1. Représentant, avocat.
  2. (Mathématiques) Exposant.

Prononciation modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

exponent \Prononciation ?\

  1. (Mathématiques) Exposant.
  2. (Sens figuré) Indice révélateur.
    • in landen als Frankrijk, is vaak het eerste exponent van het verleden het landschap zelf, dat door de geschiedenis is gemodelleerd : dans des pays comme la France, le premier indice révélateur du passé est souvent le paysage lui-même, qui a été modelé par l’histoire — (Encyclopædia Universalis).

Dérivés modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 97,4 % des Flamands,
  • 98,4 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]

Occitan modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
exponent
\et͡spuˈnent\
exponents
\et͡spuˈnent͡s\

exponent \et͡spuˈnent\ masculin (graphie normalisée)

  1. (Mathématiques) Exposant.
    • Exponent impar, par, positiu, negatiu.
      Exposant impair, pair, positif, négatif.

Prononciation modifier

  Prononciation audio manquante. (Ajouter un fichier ou en enregistrer un avec Lingua Libre  )

Paronymes modifier

  • expausaire (« exposant (personne qui expose) »)

Références modifier