honos
Latin modifier
Étymologie modifier
- Selon le Dictionnaire étymologique latin [1], de onus (« charge »).
- Peut-être [2] apparenté au sanscrit hu (« appeler ») à l'appui de cette thèse, voyez fama (« renommée ») et for (« dire »), gloria (« gloire ») et clueo (« être appelé »).
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | honos | honorēs |
Vocatif | honos | honorēs |
Accusatif | honorem | honorēs |
Génitif | honoris | honorum |
Datif | honorī | honoribus |
Ablatif | honorĕ | honoribus |
honos \Prononciation ?\ féminin
- Variante de honor. Pour des explications détaillées sur le rhotacisme en latin, voir « r » en latin.
- cum honos sit praemium virtutis judicio studioque civium delatum ad aliquem, qui eum sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur. Qui autem occasione aliqua etiam invitis suis civibus nactus est imperium, hunc nomen honoris adeptum, non honorem puto — (Cicéron. Brut. 81, 281)
- cum honos sit praemium virtutis judicio studioque civium delatum ad aliquem, qui eum sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur. Qui autem occasione aliqua etiam invitis suis civibus nactus est imperium, hunc nomen honoris adeptum, non honorem puto — (Cicéron. Brut. 81, 281)
Synonymes modifier
Dérivés modifier
Références modifier
- « honos », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] Michel Bréal et Anatole Bailly, Dictionnaire étymologique latin, Hachette, Paris, 1885 → consulter cet ouvrage
- [2] « honos », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage - Julius Pokorny, *g^hau