infer
Anglais modifier
Étymologie modifier
- Du latin inferre.
Verbe modifier
Temps | Forme |
---|---|
Infinitif | to infer \ɪnˈfɜː\ ou \ɪnˈfɝ\ |
Présent simple, 3e pers. sing. |
infers \ɪnˈfɜːz\ ou \ɪnˈfɝz\ |
Prétérit | inferred \ɪnˈfɜːd\ ou \ɪnˈfɝd\ |
Participe passé | inferred \ɪnˈfɜːd\ ou \ɪnˈfɝd\ |
Participe présent | inferring \ɪnˈfɜː.ɹɪŋ\ ou \ɪnˈfɝ.ɪŋ\ |
voir conjugaison anglaise |
infer (Royaume-Uni) \ɪnˈfɜː\, (États-Unis) \ɪnˈfɝ\
Apparentés étymologiques modifier
Prononciation modifier
Latin modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | infer | infera | inferum | inferi | inferae | infera |
Vocatif | infer | infera | inferum | inferi | inferae | infera |
Accusatif | inferum | inferam | inferum | inferos | inferas | infera |
Génitif | inferi | inferae | inferi | inferorum | inferarum | inferorum |
Datif | infero | inferae | infero | inferis | inferis | inferis |
Ablatif | infero | infera | infero | inferis | inferis | inferis |
infer \Prononciation ?\
Références modifier
- « infer », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [2] Julius Pokorny, Indogermanisches Etymologisches Woerterbuch, radical *n̥dheri