Latin modifier

Étymologie modifier

Dérivé de signum (« signe »), avec le préfixe in- et le suffixe -is.

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif insignis insignis insigne insignes insignes insignia
Vocatif insignis insignis insigne insignes insignes insignia
Accusatif insignem insignem insigne insignes insignes insignia
Génitif insignis insignis insignis insignium insignium insignium
Datif insigni insigni insigni insignibus insignibus insignibus
Ablatif insigni insigni insigni insignibus insignibus insignibus

insignis \Prononciation ?\

  1. Qui a un signe particulier, reconnaissable.
    • uxores auro et purpurâ insignes — (Live)
      épouses reconnaissables à l'or et à la pourpre.
    • maculis insignis et albo (= maculis albis) — (Virgile. G. 3, 56)
      marqué de taches blanches.
    • insignis ad deformitatem puer — (Cicéron. Leg. 3, 8, 19)
      enfant disgracié par la nature.
  2. Insigne, remarquable, singulier, extraordinaire, illustre, célèbre.
    • insignes libidinum — (Tertullien. Pall. 4)
      fameux par leurs débauches.
    • insignis totâ cantabitur urbe — (Horace. S. 2, 1, 46)
      il deviendra la fable de toute la ville.
    • insigne odium in aliquem — (Cicéron. Att. 14, 13, B, 3)
      haine acharnée contre une personne.

Dérivés modifier

Références modifier