ito
Conventions internationales modifier
Symbole modifier
ito
Références modifier
- Documentation for ISO 639 identifier: ito, SIL International, 2024
Basque modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe modifier
ito \Prononciation ?\
- (se) Noyer, (s') asphyxier, (s') étouffer.
Ez zekien igerian eta ito egin zen.
- Ne savait pas nager et s’est noyé.
- (s') Embrumer, (s') épuiser.
- Étouffer, mettre fin, éteindre.
Euskara ito egin nahi dute.
- Vous voulez mettre fin à la langue basque.
Radical modifier
ito
- Radical du verbe ito.
Prononciation modifier
- Saint-Sébastien (Espagne) : écouter « ito [Prononciation ?] »
Ido modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
ito \Prononciation ?\ |
iti \Prononciation ?\ |
ito \ˈi.tɔ\
Latin modifier
Étymologie modifier
- Fréquentatif de eo (« aller »), fait sur le radical de son supin itum.
Verbe modifier
ito, infinitif : itare, parfait : itavi, supin : - \Prononciation ?\ intransitif (voir la conjugaison)
- Aller souvent.
- ad cenas itare. — (Cicéron, Epistulae ad familiares [Lettres aux amis], 9, 24, 2)
- aller souvent diner [en ville].
- pedibus itavisse in curiam. — (Gell., 3, 18, 4)
- aller à pied à la Curie.
- ad cenas itare. — (Cicéron, Epistulae ad familiares [Lettres aux amis], 9, 24, 2)
Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.
Dérivés modifier
- iter (« chemin, trajet »)
Références modifier
- « ito », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « ito », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Mazatèque d’Eloxochitlán modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif numéral modifier
ito \Prononciation ?\
- Sept.