kennen
Allemand modifier
Étymologie modifier
- (IXe siècle) Du moyen haut-allemand kennen (« (re)connaitre »), du vieux haut allemand kennen – et plus avant -chennan, seulement en forme composées : forme causative de können (« poivoir, savoir faire ») dans son sens originel « savoir, comprendre », littéralement « faire comprendre »[1] –, du proto-germanique *kannijaną (« connaitre »)[2]. Cognat du néerlandais kennen, du scots et de l’anglais ken (« connaitre »).
Verbe modifier
Mode ou temps |
Personne | Forme |
---|---|---|
Présent | 1re du sing. | ich kenne |
2e du sing. | du kennst | |
3e du sing. | er kennt | |
Prétérit | 1re du sing. | ich kannte |
Subjonctif II | 1re du sing. | ich kennte |
Impératif | 2e du sing. | kenne! kenn!! |
2e du plur. | kennt!! | |
Participe passé | gekannt | |
Auxiliaire | haben | |
voir conjugaison allemande |
kennen \ˈkɛ.nən\ (voir la conjugaison)
- (transitif) Connaitre.
Ich kenne die Gegend.
- Je connais les environs.
Ich kenne deinen Freund schon lange.
- Je connais ton ami depuis déjà longtemps.
Kennst du Julia Roberts? Ja, aber nicht persönlich.
- Connais-tu Julia Roberts ? Oui, mais pas personnellement.
Norbert ist nicht nur ein ausgemachter Choleriker, sondern auch der gutmütigste Mensch, den ich kenne. Er kann sich einfach über alles ereifern: über die Politik, die immer dümmer wird, über die Branche, die immer verkommener wird, über seine Autoren, die immer gieriger werden.
— (Melanie Raabe, traduit par Céline Maurice, Die Falle, btb Verlag, 2015)- Non seulement Norbert est notoirement colérique, mais c’est aussi la personne la plus gentille que je connaisse. Il est capable de s’emporter sur n’importe quel sujet : les politiciens, toujours plus idiots, le milieu de l’édition, qui tombe de plus en plus bas, ses auteurs, toujours plus cupides.
Note d’usage :
- Les formes du subjonctif II sont vieillies et très peu utilisées dans la langue moderne. Pour exprimer le conditionnel, elles sont le plus souvent remplacées par la construction avec werden lui-même au subjonctif II.
Synonymes modifier
Quasi-synonymes modifier
Dérivés modifier
- auskennen
- bekennen
- erkennen
- kennenlernen
- Kenner, Kennerin
- Kennerblick
- kenntlich
- Kenntnis
- Kennung
- Kennwort
- kennzeichnen
- Kennzeichnen
- kennzeichnend
- Kennziffer
- verkennen
Prononciation modifier
- \ˈkɛ.nən\
- (Allemagne) : écouter « kennen [ˈkɛnən] »
- Allemagne (Berlin) : écouter « kennen [ˈkɛnən] »
- Vienne : écouter « kennen [ˈkɛnən] »
- (Allemagne) : écouter « kennen [ˈkɛnən] »
Références modifier
- ↑ Duden, Bibliographisches Institut GmbH, Berlin kennen → consulter cet ouvrage
- ↑ DWDS, das Digitale Wörterbuch der Deutschen Sprache, 1961-1977 → consulter cet ouvrage
Luxembourgeois modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe modifier
Infinitif | kennen | |||
---|---|---|---|---|
Verbe auxiliaire | hunn | |||
Participe passé | kannt | |||
Indicatif | ||||
Présent | ech kennen du kenns hien, si, hatt kennt mir kennen dir kennt si kennen |
Passé composé |
ech hu kannt du hues kannt hien, si, hatt huet kannt mir hu kannt dir hutt kannt si hu kannt | |
Prétérit | verbe sans prétérit | Plus-que-parfait | ech hat kannt du has kannt hien, si, hatt hat kannt mir hate kannt dir hat kannt si hate kannt | |
Futur I | ech wäert kennen du wäerts kennen hien, si, hatt wäert kennen mir wäerten kennen dir wäert kennen si wäerten kennen |
Futur II | ech wäert kannt hunn du wäerts kannt hunn hien / si, hatt wäert kannt hunn mir wäerten kannt hunn dir wäert kannt hunn si wäerten kannt hunn | |
Conditionnel | ||||
Conditionnel présent |
ech géif kennen du géifs kennen hien, si, hatt géif kennen mir géifen kennen dir géift kennen si géifen kennen |
Conditionnel passé |
ech hätt kannt du häss kannt hien, si, hatt hätt kannt mir hätte kannt dir hätt kannt si hätte kannt | |
Impératif | ||||
kenn! kennt! |
kennen \kˈænən\ irrégulier
- Connaître.
Ech kennen dech ganz gutt.
- Je te connais très bien.
- Erreur Lua dans Module:exemples à la ligne 99 : Paramètre « Nous nous connaissons depuis des années. (verbes pronominal - se connaître » inconnu.
Ech hunn hien kannt, hien war e gudden Kolleeg.
- Je l’ai connu, il était un bon ami.
Prononciation modifier
- Luxembourg : écouter « kennen [Prononciation ?] » (bon niveau)
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- À rapprocher de son homographe allemand de même sens (voir plus haut).
Verbe modifier
Présent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | ken | kende |
jij | kent | |
hij, zij, het | kent | |
wij | kennen | kenden |
jullie | kennen | |
zij | kennen | |
u | kent | kende |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
hebben | kennend | gekend |
- Connaître.
iemand volstrekt niet kennen
- ne connaître quelqu’un ni d’Ève ni d’Adam
zijn plaats kennen
- savoir rester à sa place
- (Sens figuré) laat je niet kennen!
- ne te dégonfle pas !
iemand beter leren kennen
- (apprendre à) mieux connaître quelqu’un
zij hebben elkaar in Hilversum leren kennen
- ils se sont connus à Hilversum
men zal mij nog leren kennen
- on verra de quel bois je me chauffe
iemand niet willen kennen
- ignorer quelqu’un
- (Sens figuré) we kennen elkaar
- on se connaît
- Savoir, connaître.
zich als een bekwaam man doen kennen
- se révéler (un homme) compétent
iets op zijn duimpje kennen
- connaître quelque chose sur le bout des doigts
Synonymes modifier
- connaître
- savoir
Dérivés modifier
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,2 % des Flamands,
- 99,7 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- Pays-Bas : écouter « kennen [kɛ.nǝⁿ] »
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « kennen [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]