Allemand modifier

Étymologie modifier

(IXe siècle) Du moyen haut-allemand kennen (« (re)connaitre »), du vieux haut allemand kennen – et plus avant -chennan, seulement en forme composées : forme causative de können (« poivoir, savoir faire ») dans son sens originel « savoir, comprendre », littéralement « faire comprendre »[1] –, du proto-germanique *kannijaną (« connaitre »)[2]. Cognat du néerlandais kennen, du scots et de l’anglais ken (« connaitre »).

Verbe modifier

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich kenne
2e du sing. du kennst
3e du sing. er kennt
Prétérit 1re du sing. ich kannte
Subjonctif II 1re du sing. ich kennte
Impératif 2e du sing. kenne!
kenn!!
2e du plur. kennt!!
Participe passé gekannt
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

kennen \ˈkɛ.nən\ (voir la conjugaison)

  1. (transitif) Connaitre.
    • Ich kenne die Gegend.
      Je connais les environs.
    • Ich kenne deinen Freund schon lange.
      Je connais ton ami depuis déjà longtemps.
    • Kennst du Julia Roberts? Ja, aber nicht persönlich.
      Connais-tu Julia Roberts ? Oui, mais pas personnellement.
    • Norbert ist nicht nur ein ausgemachter Choleriker, sondern auch der gutmütigste Mensch, den ich kenne. Er kann sich einfach über alles ereifern: über die Politik, die immer dümmer wird, über die Branche, die immer verkommener wird, über seine Autoren, die immer gieriger werden. — (Melanie Raabe, traduit par Céline Maurice, Die Falle, btb Verlag, 2015)
      Non seulement Norbert est notoirement colérique, mais c’est aussi la personne la plus gentille que je connaisse. Il est capable de s’emporter sur n’importe quel sujet : les politiciens, toujours plus idiots, le milieu de l’édition, qui tombe de plus en plus bas, ses auteurs, toujours plus cupides.

Note d’usage :

Les formes du subjonctif II sont vieillies et très peu utilisées dans la langue moderne. Pour exprimer le conditionnel, elles sont le plus souvent remplacées par la construction avec werden lui-même au subjonctif II.

Synonymes modifier

Quasi-synonymes modifier

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Références modifier

Luxembourgeois modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe modifier

Infinitif kennen
Verbe auxiliaire hunn
Participe passé kannt
Indicatif
Présent ech kennen
du kenns
hien, si, hatt kennt
mir kennen
dir kennt
si kennen
Passé
composé
ech hu kannt
du hues kannt
hien, si, hatt huet kannt
mir hu kannt
dir hutt kannt
si hu kannt
Prétérit verbe sans prétérit Plus-que-parfait ech hat kannt
du has kannt
hien, si, hatt hat kannt
mir hate kannt
dir hat kannt
si hate kannt
Futur I ech wäert kennen
du wäerts kennen
hien, si, hatt wäert kennen
mir wäerten kennen
dir wäert kennen
si wäerten kennen
Futur II ech wäert kannt hunn
du wäerts kannt hunn
hien / si, hatt wäert kannt hunn
mir wäerten kannt hunn
dir wäert kannt hunn
si wäerten kannt hunn
Conditionnel
Conditionnel
présent
ech géif kennen
du géifs kennen
hien, si, hatt géif kennen
mir géifen kennen
dir géift kennen
si géifen kennen
Conditionnel
passé
ech hätt kannt
du häss kannt
hien, si, hatt hätt kannt
mir hätte kannt
dir hätt kannt
si hätte kannt
Impératif
kenn!
kennt!

kennen \kˈænən\ irrégulier

  1. Connaître.
    • Ech kennen dech ganz gutt.
      Je te connais très bien.
    • Erreur Lua dans Module:exemples à la ligne 99 : Paramètre « Nous nous connaissons depuis des années. (verbes pronominal - se connaître » inconnu.
    • Ech hunn hien kannt, hien war e gudden Kolleeg.
      Je l’ai connu, il était un bon ami.

Prononciation modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

À rapprocher de son homographe allemand de même sens (voir plus haut).

Verbe modifier

Présent Prétérit
ik ken kende
jij kent
hij, zij, het kent
wij kennen kenden
jullie kennen
zij kennen
u kent kende
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben kennend gekend

kennen \kɛ.nǝⁿ\ transitif

  1. Connaître.
    • iemand volstrekt niet kennen
      ne connaître quelqu’un ni d’Ève ni d’Adam
    • zijn plaats kennen
      savoir rester à sa place
    • (Sens figuré) laat je niet kennen!
      ne te dégonfle pas !
    • iemand beter leren kennen
      (apprendre à) mieux connaître quelqu’un
    • zij hebben elkaar in Hilversum leren kennen
      ils se sont connus à Hilversum
    • men zal mij nog leren kennen
      on verra de quel bois je me chauffe
    • iemand niet willen kennen
      ignorer quelqu’un
    • (Sens figuré) we kennen elkaar
      on se connaît
  2. Savoir, connaître.
    • zich als een bekwaam man doen kennen
      se révéler (un homme) compétent
    • iets op zijn duimpje kennen
      connaître quelque chose sur le bout des doigts

Synonymes modifier

connaître
savoir

Dérivés modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,2 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]