Espagnol modifier

Étymologie modifier

Du latin lustrum.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
lustro lustros

lustro \Prononciation ?\ masculin

  1. Lustre, durée de cinq années.

Synonymes modifier

Apparentés étymologiques modifier

Prononciation modifier

Références modifier

Ido modifier

Étymologie modifier

Du latin lustrum.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
lustro
\Prononciation ?\
lustri
\Prononciation ?\

lustro \lu.ˈstrɔ\

  1. Lustre.

Italien modifier

Étymologie modifier

(Nom 1) Déverbal de lustrare[1].
(Nom 2) Du latin lustrum[2].

Nom commun 1 modifier

Singulier Pluriel
lustro
\Prononciation ?\
lustri
\Prononciation ?\

lustro \Prononciation ?\ masculin

  1. Lustre, éclat.

Nom commun 2 modifier

Singulier Pluriel
lustro
\Prononciation ?\
lustri
\Prononciation ?\

lustro \Prononciation ?\ masculin

  1. Lustre, durée de cinq années.

Synonymes modifier

Voir aussi modifier

Références modifier

  1. « lustro1 », dans Treccani, Dictionnaire, encyclopédie et thésaurus italien en ligne → consulter cet ouvrage
  2. « lustro2 », dans Treccani, Dictionnaire, encyclopédie et thésaurus italien en ligne → consulter cet ouvrage

Latin modifier

Étymologie modifier

(Nom commun) Dérivé de lustrum (« lieu de mauvaise vie »), avec le suffixe -o, -onis.
(Verbe) Dénominal de lustrum (« cérémonie de purification »).

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif lustro lustronēs
Vocatif lustro lustronēs
Accusatif lustronem lustronēs
Génitif lustronis lustronum
Datif lustronī lustronibus
Ablatif lustronĕ lustronibus

lustro \ˈlus.troː\ masculin

  1. Personne fréquentant les lieux de mauvaise vie, coureur de mauvais lieux.

Verbe modifier

lustrō, infinitif : lustrāre, parfait : lustrāvī, supin : lustrātum \ˈlus.troː\ transitif (voir la conjugaison)

  1. (Religion) Purifier par un sacrifice expiatoire, arroser d'eau lustrale.
    • instructum exercitum omnem suovetaurilibus lustravit. — (Live)
      il disposa l'armée en rangs et la purifia par le sacrifice d'un porc, d'une brebis et d'un taureau.
  2. Faire le tour d'un lieu pour le purifier. Faire le tour de, tourner autour de.
  3. (Militaire) Passer en revue.
    • exercitum lustravi apud Iconium — (Cicéron)
      j'ai passé l'armée en revue à Iconium.
  4. Examiner, parcourir des yeux.
  5. Éclairer, répandre la lumière sur.
    • sol lustrat caelum
      le soleil éclaire le ciel.

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Dérivés modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Forme de nom commun modifier

lustro \Prononciation ?\

  1. Datif singulier de lustrum.
  2. Ablatif singulier de lustrum.

Références modifier

Polonais modifier

Étymologie modifier

De l’italien lustro[1].

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif lustro lustra
Vocatif lustro lustra
Accusatif lustro lustra
Génitif lustra lustr
Locatif lustrze lustrach
Datif lustru lustrom
Instrumental lustrem lustrami

lustro \Prononciation ?\ neutre

  1. Lustre, éclat, lumière.
    • Wychodząc na randkę, przejrzała się w lustrze i poprawiła makijaż.
  2. Reflet, miroir.
    • Lustro wody otoczone jest wysokimi, stromymi brzegami.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Voir aussi modifier

  • lustro sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)  

Références modifier

  1. « lustro », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927