Voir aussi : merkén

Français modifier

Étymologie modifier

De l’espagnol merkén.

Nom commun modifier

merken \mɛʁ.kɛn\ masculin (pluriel à préciser)

  1. (Cuisine) Mélange d’épices à base de piment, de coriandre, et de sel préparé traditionnellement au Chili par les Mapuches.

Variantes modifier

Traductions modifier

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • Merkén sur l’encyclopédie Wikipédia  

Allemand modifier

Étymologie modifier

Du vieux haut allemand merchen, apparenté à Mark (« marche, région frontalière »)[1], au français marquer, ancien français merchier, au néerlandais merken (« marquer, remarquer »).

Verbe modifier

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich merke
2e du sing. du merkst
3e du sing. er merkt
Prétérit 1re du sing. ich merkte
Subjonctif II 1re du sing. ich merkte
Impératif 2e du sing. merke
merk!
2e du plur. merkt!
Participe passé gemerkt
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

merken \mɛʁkn̩\ (voir la conjugaison)

  1. Remarquer, s’apercevoir de, sentir.
    • Du merkst aber auch nie etwas.
      Tu ne t'aperçois jamais de rien.
    • Beim Apfelkuchen liegt das Obst nicht obendrauf, sondern versinkt im fluffigen Kuchenboden, der Schoko-Mandarine-Kuchen ist enorm cremig und beim Zitronenkuchen merkt man sofort, dass die Zitrusfrucht selbst gerieben wurde, ohne dass sie sich aber zu penetrant nach vorn drängen würde. — (Lisa Sonnabend, « Café Kuchentratsch: Wo Oma backt », dans Süddeutsche Zeitung, 19 janvier 2024 [texte intégral])
      Dans la tarte aux pommes, les fruits ne se trouvent pas sur le dessus, mais s’enfoncent dans le fond de tarte moelleux, la tarte au chocolat et à la mandarine est extrêmement crémeuse et dans la tarte au citron, on remarque tout de suite que c'étaient bien des agrumes que l’on a râpés, sans toutefois qu'ils s’imposent de manière trop envahissante.
    • Anne-Marie, die zweite Tochter (...) war begabt: man hielt es für vornehm, diese Begabung verkümmern zu lassen; Glanz ging von ihr aus: man sorgte dafür, dass sie es nicht merkte. — (Jean-Paul Sartre, traduit par Hans Mayer, Die Wörter, Rowohlt Verlag, Hamburg, 1965)
      Anne-Marie, la fille cadette (...) avait des dons: on crut distingué de les laisser en friche; de l’éclat: on prit soin de le lui cacher.
  2. (Pronominal) Retenir.

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Duden, Bibliographisches Institut GmbH, Berlin → consulter cet ouvrage

Breton modifier

Forme de verbe modifier

Mutation Forme
Non muté merken
Adoucissante verken

merken \ˈmɛr.kɛn\

  1. Première personne du singulier de l’imparfait de l’indicatif de merkañ.

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Apparenté à l’allemand merken.

Verbe modifier

Présent Prétérit
ik merk merkte
jij merkt
hij, zij, het merkt
wij merken merkten
jullie merken
zij merken
u merkt merkte
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben merkend gemerkt

merken \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)

  1. Marquer.
    • de afgeprijsde artikelen zijn met een rode stip gemerkt.
      les articles démarqués sont signalés par un point rouge
  2. Remarquer, apercevoir, s’aviser (de), discerner, percevoir.
    • het is niet meer te merken.
      il n’y paraît plus.
    • iets laten merken.
      faire sentir quelque chose (à quelqu’un)
    • zonder iets te laten merken.
      en ne faisant semblant de rien.
    • ze liet duidelijk merken dat het haar verveelde.
      elle ne cacha pas que cela l’ennuyait.

Synonymes modifier

marquer
remarquer

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,2 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]

Same du Nord modifier

Forme de verbe modifier

merken /ˈmerken/

  1. Première personne du singulier du présent de l’indicatif de merket.
  2. Thème négatif au prétérit de l’indicatif de merket.
  3. Participe passé de merket.