mucro
Latin modifier
Étymologie modifier
- De l’indo-européen commun *meuk̂ (« gratter ») qui donne ἀμύσσω, amyssô en grec, (attique ἀμύττω, amýttô).
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | mucro | mucronēs |
Vocatif | mucro | mucronēs |
Accusatif | mucronem | mucronēs |
Génitif | mucronis | mucronum |
Datif | mucronī | mucronibus |
Ablatif | mucronĕ | mucronibus |
mucro \Prononciation ?\ masculin
- Pointe.
mucrone dentis.
- du bout des dents.
- (Par métonymie) Épée, glaive.
haec enim unitatum iteratio potius est non numeratio, uelut si ita dicamus "ensis mucro gladius," repetitio quaedam est eiusdem non numeratio diuersorum, uelut si dicam "sol sol sol," non tres soles effecerim sed de uno totiens praedicauerim.
- Celles-ci sont une itération des unités plutôt qu’une numération : quand je dis ainsi "épée, lame, glaive" il s’agit d’une répétition du même objet, non d’une énumération d’objets différents, de la même façon que si je dis "soleil, soleil, soleil", je n’aurai pas donné l’existence effective à trois soleils, mais affirmé autant de fois l’unique. — (Boèce, De Trinitate)
Synonymes modifier
Dérivés modifier
- mucronatim (« en pointe »)
- mucronatus (« terminé en pointe »)
Références modifier
- « mucro », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage