notariat
Français modifier
Étymologie modifier
- Du latin médiéval notariatus.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
notariat | notariats |
\nɔ.ta.ʁja\ |
notariat \nɔ.ta.ʁja\ masculin
- Charge, fonction, profession de notaire.
- Il partage avec le notaire le produit de son étude, qui est estimé cinquante mille francs environ, et ne se mêle en rien des affaires du notariat, bien entendu. — (Eugène Sue, Les Mystères de Paris, 1843)
- Le notariat, profession d’intermédiaire obligé, rapporte gros. — (Paul Vence, Scénarios pour un meurtre, Denoël, 1987, page 113)
Traductions modifier
Prononciation modifier
- France (Lyon) : écouter « notariat [Prononciation ?] »
Références modifier
- « notariat », dans TLFi, Le Trésor de la langue française informatisé, 1971–1994 → consulter cet ouvrage
Occitan modifier
Étymologie modifier
- Du latin notariatus.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
notariat \nu.ta.ˈɾjat\ |
notariats \nu.ta.ˈɾjat͡s\ |
notariat \nu.ta.ˈɾjat\ (graphie normalisée) masculin
Adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | notariat \nu.ta.ˈɾjat\ |
notariats \nu.ta.ˈɾjat͡s\ |
Féminin | notariada \nu.ta.ˈɾja.ðo̞\ |
notariadas \nu.ta.ˈɾja.ðo̞s\ |
notariat \nu.ta.ˈɾjat\ (graphie normalisée)
Références modifier
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2