Latin modifier

Étymologie modifier

Avec le préfixe pro- (« en avant »), d’un radical pet- que l’on retrouve dans peto ou accipiter et signifiant à l’origine « voler ». Les adjectifs praepes et propitius faisaient partie de la langue des augures : les oiseaux volant en avant étaient regardés comme favorables, les oiseaux qui se dirigeaient vers l'observateur (adversae volucres) passaient pour contraires.

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif propitius propitiă propitium propitiī propitiae propitiă
Vocatif propitie propitiă propitium propitiī propitiae propitiă
Accusatif propitium propitiăm propitium propitiōs propitiās propitiă
Génitif propitiī propitiae propitiī propitiōrŭm propitiārŭm propitiōrŭm
Datif propitiō propitiae propitiō propitiīs propitiīs propitiīs
Ablatif propitiō propitiā propitiō propitiīs propitiīs propitiīs

propitius \Prononciation ?\ masculin

  1. Propice, favorable, bienveillant.
    • propitias voluntas — (Nep. Diom. 9. 6)
      disposition favorable
    • ad eum exitum properat vir optimus ut sit illi Octavius propitius — (Cicéron)
      le garçon d'honneur s'empressa de sortir, pour qu'Octave lui fût plus bienveillant.
    • me Athenis nunc magis quisquam est homo cui di sint propitii? — (Plaute)
      Y a-t-il un homme à Athènes maintenant plus que moi à qui les dieux sont favorables ?

Dérivés modifier

Références modifier