rusten
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- (Verbe 1) Du moyen néerlandais rusten.
- (Verbe 2) Du moyen néerlandais rusten, issu du vieux néerlandais *rusten, lui-même issu du proto-germanique *hrustijaną.
Verbe 1 modifier
Présent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | rust | rustte |
jij | rust | |
hij, zij, het | rust | |
wij | rusten | rustten |
jullie | rusten | |
zij | rusten | |
u | rust | rustte |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
hebben | rustend | gerust |
rusten \Prononciation ?\ intransitif
- Reposer, être au repos.
- Se reposer.
- op zijn lauweren rusten
- s’endormir sur ses lauriers
- op zijn lauweren rusten
- Reposer (sur), peser.
- haar hand rustte op zijn schouder
- sa main reposait sur son épaule
- de verantwoordelijkheid rust op hem
- la responsabilité lui incombe
- haar hand rustte op zijn schouder
Verbe 2 modifier
Présent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | rust | rustte |
jij | rust | |
hij, zij, het | rust | |
wij | rusten | rustten |
jullie | rusten | |
zij | rusten | |
u | rust | rustte |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
hebben | rustend | gerust |
rusten \Prononciation ?\ transitif
- (Désuet) Équiper, fournir ce qui est nécessaire.
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,1 % des Flamands,
- 100,0 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
→ Prononciation manquante. (Ajouter)
- Pays-Bas : écouter « rusten [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]