Voir aussi : rüsten

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

(Verbe 1) Du moyen néerlandais rusten.
(Verbe 2) Du moyen néerlandais rusten, issu du vieux néerlandais *rusten, lui-même issu du proto-germanique *hrustijaną.

Verbe 1 modifier

Présent Prétérit
ik rust rustte
jij rust
hij, zij, het rust
wij rusten rustten
jullie rusten
zij rusten
u rust rustte
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben rustend gerust

rusten \Prononciation ?\ intransitif

  1. Reposer, être au repos.
    hier rust
    ici repose, (Archaïsme) ci-gît
  2. Se reposer.
    op zijn lauweren rusten
    s’endormir sur ses lauriers
  3. Reposer (sur), peser.
    haar hand rustte op zijn schouder
    sa main reposait sur son épaule
    de verantwoordelijkheid rust op hem
    la responsabilité lui incombe

Verbe 2 modifier

Présent Prétérit
ik rust rustte
jij rust
hij, zij, het rust
wij rusten rustten
jullie rusten
zij rusten
u rust rustte
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben rustend gerust

rusten \Prononciation ?\ transitif

  1. (Désuet) Équiper, fournir ce qui est nécessaire.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,1 % des Flamands,
  • 100,0 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Prononciation manquante. (Ajouter)

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]