Breton modifier

Forme de verbe modifier

ruzie \ˈryzje\

  1. Troisième personne du singulier de l’imparfait de l’indicatif du verbe ruziañ/ruziñ.

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Nombre Singulier Pluriel
Nom ruzie ruzies
Diminutif ruzietje ruzietjes

ruzie \ˈryzi\ féminin

  1. Dispute, querelle.
    • met iemand ruzie zoeken
      chercer des noises à quelqu’un, chercher noise à quelqu’un

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 99,6 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]