sciens
Latin modifier
Étymologie modifier
- Participe présent adjectivé de scio.
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | sciens | sciens | sciens | scientēs | scientēs | scientia |
Vocatif | sciens | sciens | sciens | scientēs | scientēs | scientia |
Accusatif | scientem | scientem | sciens | scientēs | scientēs | scientia |
Génitif | scientis | scientis | scientis | scientium | scientium | scientium |
Datif | scientī | scientī | scientī | scientibus | scientibus | scientibus |
Ablatif | scientī | scientī | scientī | scientibus | scientibus | scientibus |
sciens \Prononciation ?\
- Qui sait, instruit, connaisseur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Antonymes modifier
Dérivés modifier
Forme de verbe modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | sciens | sciens | sciens | scientēs | scientēs | scientia |
Vocatif | sciens | sciens | sciens | scientēs | scientēs | scientia |
Accusatif | scientem | scientem | sciens | scientēs | scientēs | scientia |
Génitif | scientis | scientis | scientis | scientium | scientium | scientium |
Datif | scientī | scientī | scientī | scientibus | scientibus | scientibus |
Ablatif | scientī | scientī | scientī | scientibus | scientibus | scientibus |
sciens \Prononciation ?\
Références modifier
- « sciens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage