scrofa
Italien modifier
Étymologie modifier
- Du latin scrofa, même sens.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
scrofa \ˈskrɔ.fa\ |
scrofe \ˈskrɔ.fe\ |
.
scrofa \ˈskrɔ.fa\ féminin, (pour un mâle, on dit : maiale)
- (Zoologie) Truie (Sus scrofa domesticus).
- (Argot) Putain.
Synonymes modifier
- truie (1)
- putain (2)
Anagrammes modifier
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi modifier
Latin modifier
Étymologie modifier
- Au sens primitif « fouisseuse », tiré d’un dialecte non-romain, remonte à l’indo-européen *skrobʰ-h₂ « fouir, creuser »[1]. → voir scrobis.
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | scrofă | scrofae |
Vocatif | scrofă | scrofae |
Accusatif | scrofăm | scrofās |
Génitif | scrofae | scrofārŭm |
Datif | scrofae | scrofīs |
Ablatif | scrofā | scrofīs |
scrōfa \ˈskroː.fa\féminin
Synonymes modifier
Dérivés modifier
- scrofinus (« de truie »)
- scrofipascus (« nourrisseur de truies, porcher »)
- scrofulae (« scrofules »)
Dérivés dans d’autres langues modifier
- Français : écrou
- Frioulan : scrove
- Italien : scrofa
- Occitan : escroa, escrova
- Roumain : scroafă
- Sicilien : scrofa
- Vénitien : scroa, scrova
Références modifier
- « scrofa », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- ↑ Michiel de Vaan, Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages, Leyde, Brill, 2008, p. 547.