èst
Occitan modifier
Étymologie modifier
- De l’ancien français est, du moyen anglais est lui-même issu du vieil anglais ēast, du proto-germanique *austrą, de l’indo-européen commun *h₂ews-.
Nom commun modifier
Points cardinaux |
---|
èst \ˈɛst\ |
(Géographie) èst \ˈɛst\ (graphie normalisée) masculin
Variantes orthographiques modifier
Synonymes modifier
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Prononciation modifier
- France (Béarn) : écouter « èst [ˈɛst] »
Anagrammes modifier
Références modifier
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2