Κύρνος

Grec ancien

Nom propre

Cas	Singulier
Nominatif	ἡ	Κύρνος
Vocatif		Κύρνε
Accusatif	τὴν	Κύρνον
Génitif	τῆς	Κύρνου
Datif	τῇ	Κύρνῳ

Κύρνος, Kýrnos *\kýr.nos\ féminin singulier

1. (Géographie) Kyrnos (île de la Méditerranée, aujourd’hui la Corse).
   • Οἱ δέ Φωκαιέες, ἐπείτε σφι Χῖοι τὰς νήσους τὰς Οἰνούσσας καλεομένας οὐκ ἐϐούλοντο ὠνεομένοισι πωλέειν, δειμαίνοντες μὴ αἱ μεν ἐμπόριον γένωνται, ἡ δὲ αὐτῶν νῆσος ἀποκληισθῇ τούτου εἵνεκα πρὸς ταῦτα οἱ Φωκαιέες ἐστέλλοντο ἐς Κύρνον· — (Hérodote, Histoires, I, 165)

   • Ἡ δὲ Κύρνος ὑπὸ τῶν Ῥωμαίων καλεῖται Κορσίκα. Οἰκεῖται δὲ φαύλως τραχειά τε οὖσα καὶ τοῖς πλείστοις μέρεσι δύσβατος τελέως ὥστε τοὺς κατέχον τας τὰ ὄρη καὶ ἀπὸ λῃστηρίων ζῶντας ἀγριωτέρους εἶναι θηρίων. — (Strabon, Géographie, 5, II, 7 ^[1])

Dérivés

• Κύρνιος

Dérivés dans d’autres langues

• Latin : Cyrnus

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• ^[1] Géographie de Strabon bilingue en ligne