αδιάλλακτος

Grec

Étymologie

Du grec ancien ἀδιάλλακτος, adiállaktos (ἀ privatif - διαλλάσσω concilier)

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		αδιάλλακτος		αδιάλλακτη		αδιάλλακτο
génitif		αδιάλλακτου		αδιάλλακτης		αδιάλλακτου
accusatif		αδιάλλακτο		αδιάλλακτη		αδιάλλακτο
vocatif		αδιάλλακτε		αδιάλλακτη		αδιάλλακτο
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		αδιάλλακτοι		αδιάλλακτες		αδιάλλακτα
génitif		αδιάλλακτων		αδιάλλακτων		αδιάλλακτων
accusatif		αδιάλλακτους		αδιάλλακτες		αδιάλλακτα
vocatif		αδιάλλακτοι		αδιάλλακτες		αδιάλλακτα

αδιάλλακτος (adhiállaktos) \a.ði.ˈa.lak.tɔs\

1. Impitoyable, intraitable.

Synonymes

• αλύγιστος
• ανένδοτος
• ανυποχώρητος
• ασυμβίβαστος