αδούλευτος

Grec

Étymologie

Du grec ancien ἀδούλευτος, adoúleutos avec évolution du sens vers « non travaillé, brut » ; voir δουλεύω (« travailler »), δουλευτής (« travailleur »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		αδούλευτος		αδούλευτη		αδούλευτο
génitif		αδούλευτου		αδούλευτης		αδούλευτου
accusatif		αδούλευτο		αδούλευτη		αδούλευτο
vocatif		αδούλευτε		αδούλευτη		αδούλευτο
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		αδούλευτοι		αδούλευτες		αδούλευτα
génitif		αδούλευτων		αδούλευτων		αδούλευτων
accusatif		αδούλευτους		αδούλευτες		αδούλευτα
vocatif		αδούλευτοι		αδούλευτες		αδούλευτα

αδούλευτος (adhúleftos) \a.ˈðu.lɛf.tɔs\

1. Brut, dru, grossier, rustique.
   • Είναι αδούλευτο, θα χρειαστεί πολλή δουλειά.

     C’est brut [de décoffrage], ça va encore demander beaucoup de travail.

Synonymes

• ακαλλιέργητος

Apparentés étymologiques

• δουλειά (« travail »)