αὐτογενής

Grec ancien

Étymologie

De γίγνομαι, gígnomai (« naitre ») et αὐτός, autós (« soi-même »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		αὐτογενής		αὐτογενής		αὐτογενές
vocatif		αὐτογενές		αὐτογενές		αὐτογενές
accusatif		αὐτογενῆ		αὐτογενῆ		αὐτογενές
génitif		αὐτογενοῦς		αὐτογενοῦς		αὐτογενοῦς
datif		αὐτογενεῖ		αὐτογενεῖ		αὐτογενεῖ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		αὐτογενεῖ		αὐτογενεῖ		αὐτογενεῖ
vocatif		αὐτογενεῖ		αὐτογενεῖ		αὐτογενεῖ
accusatif		αὐτογενεῖ		αὐτογενεῖ		αὐτογενεῖ
génitif		αὐτογενοῖν		αὐτογενοῖν		αὐτογενοῖν
datif		αὐτογενοῖν		αὐτογενοῖν		αὐτογενοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		αὐτογενεῖς		αὐτογενεῖς		αὐτογενῆ
vocatif		αὐτογενεῖς		αὐτογενεῖς		αὐτογενῆ
accusatif		αὐτογενεῖς		αὐτογενεῖς		αὐτογενῆ
génitif		αὐτογενῶν		αὐτογενῶν		αὐτογενῶν
datif		αὐτογενέσι(ν)		αὐτογενέσι(ν)		αὐτογενέσι(ν)

αὐτογενής

1. Autogène, auto-engendré.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage