δελεαστικός

Grec

Étymologie

→ voir δελεάζω.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		δελεαστικός		δελεαστική		δελεαστικό
génitif		δελεαστικού		δελεαστικής		δελεαστικού
accusatif		δελεαστικό		δελεαστική		δελεαστικό
vocatif		δελεαστικέ		δελεαστική		δελεαστικό
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		δελεαστικοί		δελεαστικές		δελεαστικά
génitif		δελεαστικών		δελεαστικών		δελεαστικών
accusatif		δελεαστικούς		δελεαστικές		δελεαστικά
vocatif		δελεαστικοί		δελεαστικές		δελεαστικά

δελεαστικός (dheleastikós) \ðɛ.lɛ.a.sti.ˈkɔs\

1. Séducteur.