Grec modifier

Étymologie modifier

Du grec ancien δολοφόνος, dolophónos

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif ο  δολοφόνος οι  δολοφόνοι
Génitif του  δολοφόνου των  δολοφόνων
Accusatif τον  δολοφόνο τους  δολοφόνους
Vocatif δολοφόνε δολοφόνοι

δολοφόνος, dolofónos \ðɔ.lɔ.ˈfɔ.nɔs\ masculin et féminin identiques

  1. Assassin, tueur.
    • Ο δολοφόνος έσφαξε το θύμα του με δέκα μαχαιριές.
      Le tueur a poignardé sa victime avec dix coups de couteaux.

Dérivés modifier

Références modifier

  • Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (δολοφόνος)

Grec ancien modifier

Étymologie modifier

Mot  composé de δόλος, dólos (« ruse ») et de φόνος, phónos (« meurtre »).

Adjectif modifier

δολοφόνος, dolophónos *\Prononciation ?\

  1. Qui tue par ruse, par surprise.

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier