δυσάρεστος

Grec

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		δυσάρεστος		δυσάρεστη		δυσάρεστο
génitif		δυσάρεστου		δυσάρεστης		δυσάρεστου
accusatif		δυσάρεστο		δυσάρεστη		δυσάρεστο
vocatif		δυσάρεστε		δυσάρεστη		δυσάρεστο
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		δυσάρεστοι		δυσάρεστες		δυσάρεστα
génitif		δυσάρεστων		δυσάρεστων		δυσάρεστων
accusatif		δυσάρεστους		δυσάρεστες		δυσάρεστα
vocatif		δυσάρεστοι		δυσάρεστες		δυσάρεστα

δυσάρεστος (dhisárestos) \ði.ˈsa.ɾɛ.stɔs\

1. Désagréable.