κάλλος

Grec ancien

Étymologie

De καλός.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	κάλλος	τὰ	κάλλη	τὼ	κάλλει
Vocatif		κάλλος		κάλλη		κάλλει
Accusatif	τὸ	κάλλος	τὰ	κάλλη	τὼ	κάλλει
Génitif	τοῦ	κάλλους	τῶν	καλλῶν	τοῖν	καλλοῖν
Datif	τῷ	κάλλει	τοῖς	κάλλεσι(ν)	τοῖν	καλλοῖν

κάλλος, kállos \ˈka.lːos\ neutre

1. Beauté, le beau.
2. Beauté, personne très belle.

Références

• « κάλλος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage