κερί

Grec

Étymologie

Du grec ancien κηρίον, kêríon (« cire, objet en cire ») devenu κερίν, kerín en grec médiéval.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	το	κερί	τα	κεριά
Génitif	του	κεριού	των	κεριών
Accusatif	το	κερί	τα	κεριά
Vocatif		κερί		κεριά

κερί, kerí \kɛ.ˈɾi\ neutre

Κεριά

1. Cire.
2. Bougie, chandelle.
   • Όσο διαρκεί η φλόγα του κεριού.

     Tant que dure la flamme de la bougie.