Grec ancien modifier

Étymologie modifier

Du verbe κραυγάζω, kraugázô (« crier »).

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif κραυγή αἱ κραυγαί τὼ κραυγά
Vocatif κραυγή κραυγαί κραυγά
Accusatif τὴν κραυγήν τὰς κραυγάς τὼ κραυγά
Génitif τῆς κραυγῆς τῶν κραυγῶν τοῖν κραυγαῖν
Datif τῇ κραυγ ταῖς κραυγαῖς τοῖν κραυγαῖν

κραυγή, kraugế *\kra͜u.ˈɡɛː\ féminin

  1. Cri.

Références modifier