κύκλος

GrecModifier

ÉtymologieModifier

Du grec ancien κύκλος, kúklos.

Nom commun Modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif ο  κύκλος οι  κύκλοι
Génitif του  κύκλου των  κύκλων
Accusatif τον  κύκλο τους  κύκλους
Vocatif κύκλε κύκλοι

κύκλος (kíklos) \ˈci.klɔs\ masculin

  1. Cycle.

Grec ancienModifier

ÉtymologieModifier

De indo-européen commun *kʷél- (« cercle », « roue »)[1] qui a donné colus en latin, et hwēol en anglo-saxon (→ voir wheel en anglais moderne), коло, kolo en vieux slave.
Il adopte une forme *kʷékʷlos qui se retrouve dans चक्र, chakra en sanskrit.

Nom commun Modifier

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif κύκλος οἱ κύκλοι τὼ κύκλω
Vocatif κύκλε κύκλοι κύκλω
Accusatif τὸν κύκλον τοὺς κύκλους τὼ κύκλω
Génitif τοῦ κύκλου τῶν κύκλων τοῖν κύκλοιν
Datif τῷ κύκλ τοῖς κύκλοις τοῖν κύκλοιν

κύκλος, kúklos \ký.klos\ masculin

  1. Cercle, tour, rond, toute chose ronde.
    • Ἡλίου κύκλος.
      le disque du Soleil.
    • φαύλος κύκλος.
      cercle vicieux.
    1. Ronde, danse en rond.
      • χωρεῖτε νῦν ἱερὸν ἀνὰ κύκλον θεᾶς, ἀνθοφόρον ἀν᾽ ἄλσος παίζοντες οἷς μετουσία θεοφιλοῦς ἑορτῆς — (Aristophane, Ra.445)
    2. Roue.
      • τοὺς λίθους ἀνατιθεῖσι ἐπὶ τὰ κύκλα. — (IG12.350.47)
    3. Cycle.
      • κύκλος ἐπικός.
        cycle épique.

NotesModifier

  • Le mot a également un pluriel irrégulier, κύκλα

DérivésModifier

Dérivés dans d’autres languesModifier

RéférencesModifier