μοῖρα
Grec ancien modifier
Étymologie modifier
- De μείρομαι, meíromai (« attribuer »).
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | ἡ | μοῖρα | αἱ | μοιραι | τὼ | μοίρα |
Vocatif | μοῖρα | μοιραι | μοίρα | |||
Accusatif | τὴν | μοῖραν | τὰς | μοίρας | τὼ | μοίρα |
Génitif | τῆς | μοίρας | τῶν | [[{{{4}}}ῶν|{{{4}}}ῶν]] | τοῖν | μοίραιν |
Datif | τῇ | μοίρᾳ | ταῖς | μοίραις | τοῖν | μοίραιν |
μοῖρα, moîra *\môi̯.ra\ féminin
- Part, portion.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Parti politique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Dérivés modifier
- ἄμοιρος, sans part
- δίμοιρος, deux-tiers
- δύσμοιρος
- δυωδεκάμοιρος
- εὔμοιρος, fortuné
- ἰσόμοιρος, partagé également
- κακόμοιρος
- μεμψίμοιρος
- πρόμοιρος
- τετράμοιρος
- τρίμοιρος
Références modifier
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage