μόνος
Étymologie
modifier- Du grec ancien μόνος, mónos.
Adjectif
modifierμόνος (mónos) \ˈmo̞.nɔs\
- Seul.
- Έμεινε μόνος στη ζωή.
Étymologie
modifierAdjectif
modifiercas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | μόνος | μόνη | μόνον | |||
vocatif | μόνε | μόνη | μόνον | |||
accusatif | μόνον | μόνην | μόνον | |||
génitif | μόνου | μόνης | μόνου | |||
datif | μόνῳ | μόνῃ | μόνῳ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | μόνω | μόνα | μόνω | |||
vocatif | μόνω | μόνα | μόνω | |||
accusatif | μόνω | μόνα | μόνω | |||
génitif | μόνοιν | μόναιν | μόνοιν | |||
datif | μόνοιν | μόναιν | μόνοιν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | μόνοι | μόναι | μόνα | |||
vocatif | μόνοι | μόναι | μόνα | |||
accusatif | μόνους | μόνας | μόνα | |||
génitif | μόνων | μόνων | μόνων | |||
datif | μόνοις | μόναις | μόνοις |
μόνος, mónos *\ˈmo.nos\
Variantes
modifierDérivés
modifierDérivés dans d’autres langues
modifierRéférences
modifier- ↑ Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- « μόνος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage