πλοῦτος

Voir aussi : Πλούτος, πλούτος, Πλοῦτος

Grec ancien

Étymologie

De πίμπλημι, pímplēmi (« remplir »).

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	πλοῦτος	οἱ	πλοῦτοι	τὼ	πλούτω
Vocatif		πλοῦτε		πλοῦτοι		πλούτω
Accusatif	τὸν	πλοῦτον	τοὺς	πλούτους	τὼ	πλούτω
Génitif	τοῦ	πλούτου	τῶν	πλούτων	τοῖν	πλούτοιν
Datif	τῷ	πλούτῳ	τοῖς	πλούτοις	τοῖν	πλούτοιν

πλοῦτος, ploûtos masculin

1. Richesse.

Antonymes

• πτώχευσις

Dérivés

• Πλουτίς
• πλουτηρός
• πλουτίζω
• πλουτίνδην
• πλουτοτήριος
• πλουτοκρατία

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : πλούτος

Prononciation

• *\plûː.tos\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
• *\ˈplu.tos\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
• *\ˈplu.tos\ (Koinè (IV^e siècle))
• *\ˈplu.tos\ (Byzance (X^e siècle))
• *\ˈplu.tos\ (Constantinople (XV^e siècle))

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• « πλοῦτος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage