προξενητής

Grec modifier

Étymologie modifier

Du grec ancien προξενητής, proxenētḗs.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif ο  προξενητής οι  προξενητές
Génitif του  προξενητή των  προξενητών
Accusatif τον  προξενητή τους  προξενητές
Vocatif προξενητή προξενητές

προξενητής (proxenitís) \pɾo.kse.niˈtis\ masculin (pour une femme, on dit : προξενήτρα)

  1. Marieur.
    • Έστειλαν την προξενήτρα στο σπίτι του κοριτσιού.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
  2. Intermédiaire, courtier.

Synonymes modifier

Références modifier

  • Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (προξενητής)

Grec ancien modifier

Étymologie modifier

Mot dérivé de προξενέω, proxenéō (« être intermédiaire »), avec le suffixe -τής, -tḗs.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif προξενητής οἱ προξενηταί τὼ προξενητά
Vocatif προξενητά προξενηταί προξενητά
Accusatif τὸν προξενητήν τοὺς προξενητάς τὼ προξενητά
Génitif τοῦ προξενητοῦ τῶν προξενητῶν τοῖν προξενηταῖν
Datif τῷ προξενητ τοῖς προξενηταῖς τοῖν προξενηταῖν

προξενητής, proxenētḗs masculin

  1. Intermédiaire, courtier.
  2. Entremetteur.

Dérivés modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Prononciation modifier

Références modifier