στραβός

Grec

Étymologie

Du grec ancien στραβός, strabos.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		στραβός		στραβή		στραβό
génitif		στραβού		στραβής		στραβού
accusatif		στραβό		στραβή		στραβό
vocatif		στραβέ		στραβή		στραβό
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		στραβοί		στραβές		στραβά
génitif		στραβών		στραβών		στραβών
accusatif		στραβούς		στραβές		στραβά
vocatif		στραβοί		στραβές		στραβά

στραβός (stravós) \stɾa.ˈvɔs\

1. Aveugle.

Synonymes

• τυφλός

Apparentés étymologiques

• στραβά
• στραβάδι
• στραβισμός
• στραβούλιακας
• στραβώνω, στραβώνομαι
• στραβωμάρα / στραβομάρα

Grec ancien

Étymologie

Apparenté à στρέφω, stréphô (« tourner »).

Nom commun

στραβός, strabós *\Prononciation ?\

1. Tordu, oblique.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
2. Louche, en parlant du regard.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

• (Tordu) στρεβλός

Dérivés

• στραβαλοκόμας (bouclé)
• στραβαλός
• στραβέλαφος
• στραβεύς
• στράβηλος (colimaçon)
• στραβισμός (strabisme)
• στραβίζω (loucher)
• στραβοπόδης (au pied tort)
• στραβότης (distortion)
• στράβων

Dérivés dans d’autres langues

• Latin : strabus

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage