στρουθιοκάμηλος

Grec ancien

Étymologie

Mot  composé de στρουθός, strouthós (« moineau ») et de κάμηλος, kámêlos (« chameau »).

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	στρουθιοκάμηλος	οἱ	στρουθιοκάμηλοι	τὼ	στρουθιοκαμήλω
Vocatif		στρουθιοκάμηλε		στρουθιοκάμηλοι		στρουθιοκαμήλω
Accusatif	τὸν	στρουθιοκάμηλον	τοὺς	στρουθιοκαμήλους	τὼ	στρουθιοκαμήλω
Génitif	τοῦ	στρουθιοκαμήλου	τῶν	στρουθιοκαμήλων	τοῖν	στρουθιοκαμήλοιν
Datif	τῷ	στρουθιοκαμήλῳ	τοῖς	στρουθιοκαμήλοις	τοῖν	στρουθιοκαμήλοιν

στρουθιοκάμηλος, strouthiokámêlos *\stroː.tʰi.o.ka.ˈmɛː.los\ masculin

1. (Ornithologie) Autruche.

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : στρουθοκάμηλος
• Latin : struthiocamelus
  • Conventions internationales : Struthio camelus

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• « στρουθιοκάμηλος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage