τομή
Grec ancien modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | ἀποτομή | αἱ | ἀποτομαί | τὼ | ἀποτομά |
| Vocatif | ἀποτομή | ἀποτομαί | ἀποτομά | |||
| Accusatif | τὴν | ἀποτομήν | τὰς | ἀποτομάς | τὼ | ἀποτομά |
| Génitif | τῆς | ἀποτομῆς | τῶν | ἀποτομῶν | τοῖν | ἀποτομαῖν |
| Datif | τῇ | ἀποτομῇ | ταῖς | ἀποτομαῖς | τοῖν | ἀποτομαῖν |
τομή, tomế *\to.ˈmɛː\ féminin
- Coupe, coupure.
- διὰ καύσεών τε καὶ τομῶν
- Incision, opération chirurgicale.
- τομῇ χρῆσθαι
- Tronc, chose coupée.
Apparentés étymologiques modifier
- ἀνατομή
- ἀποτομή
- διατομή
- ἐγκατατομή
- ἐκτομή
- ἐντομή
- ἐπιτομή
- κατατομή
- παρατομή
- παρεπιτομή
- περιτομή
- προτομή
- συνεκτομή
- συντομή
- ὑποτομή
Références modifier
- « τομή », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage