υποκριτικός

Grec

Étymologie

Du grec ancien ὑποκριτικός hypokritikós.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		υποκριτικός		υποκριτική		υποκριτικό
génitif		υποκριτικού		υποκριτικής		υποκριτικού
accusatif		υποκριτικό		υποκριτική		υποκριτικό
vocatif		υποκριτικέ		υποκριτική		υποκριτικό
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		υποκριτικοί		υποκριτικές		υποκριτικά
génitif		υποκριτικών		υποκριτικών		υποκριτικών
accusatif		υποκριτικούς		υποκριτικές		υποκριτικά
vocatif		υποκριτικοί		υποκριτικές		υποκριτικά

υποκριτικός (ipokritikós) \i.pɔ.kɾi.ti.ˈkɔs\

1. Hypocrite.