χίμαιρα

Voir aussi : Χίμαιρα

Grec

Étymologie

Du grec ancien χίμαιρα, khímaira.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	η	χίμαιρα	οι	χίμαιρες
Génitif	της	χίμαιρας	των	χιμαιρών
Accusatif	τη(ν)	χίμαιρα	τις	χίμαιρες
Vocatif		χίμαιρα		χίμαιρες

χίμαιρα, chímera \ˈçi.me.ɾa\ féminin

1. Chimère.

Voir aussi

• χίμαιρα sur l’encyclopédie Wikipédia (en grec) 

Grec ancien

Étymologie

Féminin de χίμαρος.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ἡ	χίμαιρα	αἱ	χίμαιραι	τὼ	χιμαίρα
Vocatif		χίμαιρα		χίμαιραι		χιμαίρα
Accusatif	τὴν	χίμαιραν	τὰς	χιμαίρας	τὼ	χιμαίρα
Génitif	τῆς	χιμαίρας	τῶν	χιμαιρῶν	τοῖν	χιμαίραιν
Datif	τῇ	χιμαίρᾳ	ταῖς	χιμαίραις	τοῖν	χιμαίραιν

χίμαιρα, khímaira féminin

1. Chèvre.

Dérivés

• Χίμαιρα (« Chimère »)

Prononciation

• *\kʰí.mai̯.ra\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
• *\ˈkʰi.mɛ.ra\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
• *\ˈxi.mɛ.ra\ (Koinè (IV^e siècle))
• *\ˈçi.me.ra\ (Byzance (X^e siècle))
• *\ˈçi.me.ra\ (Constantinople (XV^e siècle))

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage