χαλάω
Étymologie
modifierVerbe
modifierχαλάω, khaláô (voir la conjugaison)
- Lâcher, relâcher.
- χαλᾶσθαι ὑπὸ τῆς ἡδονῆς — (Porph.Marc.7.)
- Lâcher, laisser tomber, baisser, rabaisser.
- πτέρυγα χαλάξαις — (Pi.l.c.)
- χαλάσας ὀλίγον τὸ μέτωπον — (Ar.V.655)
- μαστοὺς χάλασον — (E.Cyc.55)
- Relâcher, laisser aller.
- πύλας μοχλοῖς χαλᾶτε — (A.Ch.879.)
- Lâcher, relâcher (les boyaux, les intestins).
- ἢν αἱ μῆτραι μὴ χαλάσωσι τὰ ἐπιμήνια — (Id.Mul.1.61.)
- Lâcher, séparer les choses qui étaient attachées.
- τὰ χαλώμενα ὅπλα — (Hp.Art.43)
- πρὶν ἂν χαλασθῇ δεσμά — (A.Pr.991.)
- (Au passif) Être adouci.
- λίθος εἰς ὑγρότητα κεχαλασμένος — (Callistr.Stat.5)
- τὸ ἀεὶ ταῦτα οὕτως ἔχειν ἐχάλασαν… — (Pl.Sph.242e)
- ayant relâché le strict principe qui veut que…
- Être indulgent.
- εἰ τοῖσιν… κτείνουσιν ἀλλήλους χαλᾷς — (A.Eu.219)
- Céder le passage.
- εἴκειν ὁδοῦ χαλῶντα τοῖς κακίοσιν — (E.Ion637.)
- Lâcher, affaiblir.
- ἐπειδὰν αἱ ἐπιθυμίαι παύσωνται κατατείνουσαι καὶ χαλάσωσι — (Id.R.329c)
Note : Les verbes en grec ancien, d’après l’usage admis dans tous les dictionnaires, sont donnés à la première personne du présent de l’indicatif.
Dérivés
modifierDérivés dans d’autres langues
modifierRéférences
modifier- « χαλάω », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
- ↑ Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage