χορευτής

Grec

Étymologie

Du grec ancien χορευτής, khoreutếs.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	ο	χορευτής	οι	χορευτές
Génitif	του	χορευτή	των	χορευτών
Accusatif	τον	χορευτή	τους	χορευτές
Vocatif		χορευτή		χορευτές

χορευτής khorevtís \xɔ.ɾɛf.ˈtis\ masculin (pour une femme, on dit : χορεύτρια)

1. Danseur.

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de χορεύω, khoreúô (« danser »), avec le suffixe -τής, -tês.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	χορευτής	οἱ	χορευταί	τὼ	χορευτά
Vocatif		χορευτά		χορευταί		χορευτά
Accusatif	τὸν	χορευτήν	τοὺς	χορευτάς	τὼ	χορευτά
Génitif	τοῦ	χορευτοῦ	τῶν	χορευτῶν	τοῖν	χορευταῖν
Datif	τῷ	χορευτῇ	τοῖς	χορευταῖς	τοῖν	χορευταῖν

χορευτής, khoreutếs *\kʰo.ˈre͜u.tɛːs\ masculin

1. Danseur.
2. Qui figure dans un chœur, choriste.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage